Ο πρόσφατος νόμος για την Παιδεία ψηφίστηκε με ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση. Συναίνεση όμως δε σημαίνει πως αρκεί να συμφωνούν απλά μεταξύ τους οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι. Συναίνεση σημαίνει πως στο εξαγώγιμο προϊόν συνεισφέρουν και οι υπόλοιπες παραγωγικές μονάδες όπως ακαδημαϊκοί και φοιτητές. Γιατί τελικά, αυτοί είναι που θα κληθούν να θέσουν σε εφαρμογή τον νέο νόμο και θα φροντίσουν για την απρόσκοπτη λειτουργία του Πανεπιστημίου. Άλλωστε, η προπαρασκευή και η ψήφιση ενός νόμου αποτελούν το ήμισυ του επιθυμητού αποτελέσματος. Το άλλο μισό εξαρτάται από την πιστή εφαρμογή του. Στην πραγματικότητα, ο νέος νόμος δε διασφαλίζει πως ξημερώνει μια διαφορετική μέρα για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Μια μέρα που θα το βρει εκσυγχρονισμένο και βελτιωμένο σε όλα τα επίπεδα, έτοιμο να προσφέρει στη νεολαία και στην κοινωνία νέες ευκαιρίες και νέες προοπτικές.
Σε διοικητικό επίπεδο ο στόχος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα λεγόμενα της Υπουργού, είναι η εξάλειψη φαινομένων διαφθοράς και διαπλοκής και η καταπολέμηση κατεστημένων και συντεχνιών στα πλαίσια λειτουργίας των ιδρυμάτων καθώς και η σύνδεση της εκπαίδευσης και του Πανεπιστημίου με την κοινωνία. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχτούμε πως οι παραπάνω στόχοι θα επιτευχθούν μέσα από την ανάμειξη στη διοίκηση, ανθρώπων που προέρχονται από χώρους που στο παρελθόν έχουν αποδείξει την πλήρη αδιαφάνεια που τους διέπει (π.χ. τοπική αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια).
Η προσπάθεια μέσα από τον νέο νόμο απόλυτης κατάρριψης ευθυνών στους φοιτητές για τη σημερινή κατάσταση στα ιδρύματα, σε συνδυασμό με την πλήρη απαλλαγή του καθηγητικού κατεστημένου από τις δικές του ευθύνες, το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να διαιωνίσει τη σημερινή σαθρή πραγματικότητα. Σίγουρα οι φοιτητές έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης και θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους. Οφείλουν επίσης να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για την ουσιαστική αναδιοργάνωση και εξυγίανση της δράσης του φοιτητικού κινήματος με πρώτη και βασική, την επανασύσταση της ΕΦΕΕ. Η πλήρης απομόνωσή τους και η στέρηση του δικαιώματος της συμμετοχής στις διαδικασίες ανάδειξης των αρχών της κοινότητας δεν αποτελεί όμως λύση στο θολό τοπίο της διοίκησης των ιδρυμάτων. Αντιθέτως, αφήνει ελεύθερο το πεδίο για τα εκάστοτε καθηγητικά κατεστημένα να εξακολουθήσουν να λυμαίνονται το Πανεπιστήμιο και να το οδηγούν σε μαρασμό χωρίς να μπορεί να τους ασκηθεί κριτική και χωρίς να τους επιβάλλεται καμία τιμωρία. Αποδεικνύεται λοιπόν με προκλητικό τρόπο, πως πραγματικός σκοπός της Υπουργού δεν είναι απλά η αποδυνάμωση των παρατάξεων, αλλά η πλήρης φίμωση του φοιτητικού κινήματος, δηλαδή του πιο ζωντανού και πολιτικοποιημένου κομματιού της κοινωνίας.
Η πρωτοφανής αφαίρεση δημοκρατικών κεκτημένων που συντελείται ολοκληρώνεται με την κατάργηση του Ακαδημαϊκού Ασύλου, ενός θεσμού που έχει λοιδορηθεί όσο κανείς άλλος, ο οποίος στη βάση του προασπίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών εντός των Πανεπιστημίων.
Σχετικά με την εκπαιδευτική διαδικασία, ο νόμος δεν επιλύει το βασικό πρόβλημα που είναι η καθημερινότητα του φοιτητή. Δεν προσφέρει κίνητρα για την επιστροφή του στις αίθουσες, αντίθετα έρχεται να εγκαθιδρύσει το αποτυχημένο μοντέλο της Μπολόνια σε αντιδιαστολή με την υπόλοιπη Ευρώπη, που σταδιακά το εγκαταλείπει. Εισάγει τον τριετή κύκλο σπουδών δημιουργώντας αποφοίτους δύο ταχυτήτων, αντί να αναγνωρίζει Master στις σχολές πενταετούς φοίτησης και να διαμορφώνει ένα σαφές πλαίσιο επαγγελματικών δικαιωμάτων ανά ειδικότητα. Σε μια εποχή που η καλπάζουσα ανεργία εξελίσσεται ως η μεγαλύτερη μάστιγα της νεολαίας, ένας νόμος που αφορά την εκπαίδευση και την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων, θα έπρεπε να αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο κάθε κυβέρνησης για την καταπολέμηση αυτής. Ο νέος νόμος που ψηφίστηκε, δυστυχώς δεν αποδεικνύεται τέτοιο όπλο, υποθηκεύοντας έτσι το μέλλον της νέας γενιάς και κατ’ επέκταση της χώρας.
Ακόμη μια φορά λοιπόν μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια που μια κυβέρνηση επιδιώκει να βαφτίσει μια αποτυχημένη προσπάθεια, στην προκειμένη περίπτωση μια διοικητική αναπροσαρμογή, ως “μεταρρύθμιση”. Δυστυχώς μπορεί να μη χρειάζεται μεγάλος κόπος για να βάλει κάποιος εισαγωγικά στη λέξη μεταρρύθμιση, χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη προσπάθεια και πολλά πράγματα, πολλά περισσότερα από μια συναίνεση, ώστε να σβηστούν τα εισαγωγικά αυτά. Χρειάζεται θέληση, αποφασιστικότητα, διάθεση σύγκρουσης με μηχανισμούς και κατεστημένα, ανιδιοτέλεια, παραμερισμός συντεχνιακών λογικών και λογικών εξυπηρέτησης συμφερόντων “τρίτων”, σεβασμός στο διάλογο, σε αξίες και ιδανικά, σεβασμός στην Παιδεία στους νέους ανθρώπους και στην κοινωνία. Χρειάζονται αλλαγές που θα αλλάξουν ριζικά την καθημερινότητα του πανεπιστημίου και θα διαμορφώσουν ένα νέο τοπίο στο χώρο της Παιδείας απαλλαγμένο εντελώς από σκιές και φαντάσματα του παρελθόντος.
Κυρία Υπουργέ, όσο εσείς πανηγυρικά απολαμβάνετε τις δάφνες και τα διθυραμβικά σχόλια που σας απονέμουν ο τύπος και οι συντηρητικές δυνάμεις της χώρας, εμείς θα συνεχίσουμε δυναμικά τον αγώνα μας ως υγιείς πολιτικές δυνάμεις για ένα ΝΕΟ Πανεπιστήμιο. Ένα ΝΕΟ Πανεπιστήμιο που θα παράγει ΝΕΟΥΣ επιστήμονες και ΝΕΟΥΣ πολίτες που θα προσφέρουν στην κοινωνία ΝΕΑ προοπτική και δε θα αποτελούν πιστά αντίγραφα αυτών που μας οδήγησαν στην Ελλάδα της χρεοκοπίας, της φτώχειας και της ανεργίας, όπως το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Δυστυχώς βλέπουμε πως η εισπρακτική πολιτική της κυβέρνησης εφαρμόζεται για άλλη μία φορά εις βάρος των χαμηλών και των μεσαίων στρωμάτων. Στην ήδη δοκιμαζόμενη από την κρίση ελληνική οικογένεια η κυβέρνηση εφηύρε άλλο ένα μέτρο αφαίμαξης, αυτό της απόδοσης 2,45 ευρώ για το πάσο. Καταδικάζουμε και απαιτούμε την άμεση απόσυρση αυτού του μέτρου το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις επιταγές του άρθρου 16 του Συντάγματος για δημόσια και δωρεάν παιδεία. Οι διαθέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για πλήρη διάλυση του δημοσίου πανεπιστημίου στο βωμό του χρήματος έρχονται να επιβεβαιωθούν και με την πλήρη σύγχυση που επικρατεί αυτή τη στιγμή για τα δρομολόγια προς την πανεπιστημιούπολη, καθώς οι αρμόδιοι φορείς αδυνατούν λόγω χρηματοδότησης. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει απέναντί της τη δυναμική αντίδραση όλου του φοιτητικού κινήματος.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :
• Καμία εφαρμογή νόμου Διαμαντοπούλου
• Όχι στην κατάργηση του Ασύλου.
• Όχι στα ν+2 έτη σπουδών
• Όχι στα Συμβούλια Διοίκησης
• Καθολική συμμετοχή των φοιτητών με στάθμιση ψήφου για την ανάδειξη των αιρετών οργάνων
• Ενίσχυση του Αυτοδιοίκητου του Πανεπιστημίου
• Αξιολόγηση με ακαδημαϊκά κριτήρια
• Δημόσια Δωρεάν Σίτιση-Στέγαση-Μεταφορά
• Χρηματοδότηση στο 5% του ΑΕΠ για την παιδεία και στο 2% για την έρευνα
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ :
• Κατάληψη της Σχολής από Δευτέρα 19/9 μέχρι Παρασκευή 23/9 με ανοιχτή γραμματεία για όλους
• Άμεση απόσυρση του μέτρου των 2,45 ευρώ για το πάσο
• Δρομολόγια ανά μισή ώρα από και προς την πανεπιστημιούπολη
